28 juli ’13 zondag

Het is St. Olav’s dag vandaag. Stilletjes hadden we gehoopt er in Trysil iets van mee te krijgen. Daar bleef het bij want er is niemand op komen dagen in het zondagse pak! Met een heerlijk zonnetje rijden we de camping af en pikken de 26 weer op.
We rijden net als gisteren door eindeloze bomen met rendiermos eronder en krijgen vandaag ondanks de vele waarschuwingsborden niet 1x een eland te zien. Het duurt niet lang of we steken de Zweedse grens over. Buiten een bord is er voor de rest niets van te merken. De 26 draaien we om en heel creatief noemen de zweden de weg nr 62. Een hollandse tip: ook in Zweden kun je bij de Coop voor 5 kronen een gloedhete bak koffie tappen. Voor de deur het broodje gesmeerd en de lunch is weer klaar. En dat alles in Sysslebacke. Het is weer even aan de benaming in het Zweeds wennen. Een paar km verder in Ransby staat een mooi bruin bord met daarop: Pilgrimstapeten. De link met het tapijt van Bayeux is snel gemaakt en we gaan even kijken. Zeker de moeite waard. Het ligt hier op de Pelgrimsroute van de Nigarsdom in Trondheim (een dikke 500 km hier ten noorden) naar Hammaro in Zweden. 40 meter tapijt geborduurd met allerlei afbeeldingen uit de geschiedenis tot nu toe. Verder zijn er op het terrein nog allerlei kleine handwerkers huisjes en natuurlijk een klein museum met de natuur in dit gebied. Opgezette lynx, elanden en visserij. En niet te vergeten een opgezette Lavskrika of beter gezegd onze Tajgagaai van gisteren. Wij hadden dus een echte beroemdheid op de gevoelige plaat vastgelegd. Onderweg zien we telkens vlotten op de rivier varen. Lijkt me wel wat. Er moet iets te wensen over blijven tenslotte. Het is al laat en als we in Eksharad langs de grote pelgimskerk rijden en de, ja bijna grappige, aparte, mooie grafkruizen zien, dan moeten we toch weer even stoppen. Zijn het blaadjes? Waarom verschillen de aantallen zo? Stamboom? Rijkdom? Wij weten het helaas niet. Wat we wel weten is dat het zachtjes is gaan regenen en we het moe zijn voor vandaag. We rijden camping www.radastrand.com op en worden in het Nederlands aller vriendelijkst verwelkomt. Het lijkt hier wel een Nederlandse kolonie: zoveel hadden we er in de afgelopen 3 weken bij elkaar nog niet gezien. We zoeken ons een plaatsje onder de dennenbomen en we wanen ons op de Coldenhove. In de “kantine” bestellen we ons een patat met een frikandel-speciaal en een biertje van de Lidl. Na een dik uur erop gewacht te hebben smaakt hij alsof hij van de Prins is. (alleen hoef je er daar geen uur op te wachten). Het is inmiddels gaan regenen en we hebben hier geen ontvangst. Alleen in de kantine anders gaan de kinderen te veel internetten….. helaas gaat de kantine zo sluiten, misschien morgen dus. Weltrusten voor vandaag.