Dag 7 donderdag 5 augustus '10

Vandaag waas ut weer unne moeie daag maar auch eine, wie zal ich ut zegge, aparte daag.
Weej zien iers noa Vestmanna gereeje en do noa noa ut eiland Vagar. Opweeg euver de route 40 kwame we aan in ut plejtske Leynar. (dialect is moeilijker dan ik dacht…) We keken over de baai naar beneden en schrokken: de zee was bloed rood. Echt bloed rood. We hadden er wel eens over gelezen en gezien op youtube hoe de walvissen (hier?) bij elkaar gedreven worden en geslacht werden. Was dit hier ook het geval geweest? Wij naar beneden. Er was eigenlijk niks bijzonders te zien, wel luguber sfeertje. Foto’s gemaakt en weer verder. Nog geen 3 km verderop in Kvivik, beneden op de kade van het kleine vissershaventje, zien we 3 kleine ‘walvissen’(grienden) liggen. Wij weer de weg af. Toch wel even schrikken want er lagen er niet 3 maar wel een 60-70. Je kunt het er mee eens zijn of tegen zijn maar de mensen leven hier heel dicht bij met de natuur. Kinderen zijn er van jongs af aan mee opgegroeid en net als op de boerderij wordt er geslacht. Alles is voor eigen consumptie. Er zijn keurmeesters en alles verloopt volgens vaste regels. Ieder krijgt zijn deel. Het is een dag die lang op je netvlies blijft. Het is prachtig weer en wij vervolgen onze route naar Vestmanna. Overigens maar pakweg zo’n 30 km van uit Torshavn. Wat een zon we komen nog bruin terug! Vanuit Vestmanna vervolgen we onze route naar het eiland Vágar. Nu het zo helder is, is dat misschien een goed idee. Morgen vliegen we per helikopter over dit eiland naar Mykines. Aan het einde van Vágar ligt het dorpje Gásadalur. Prachtig, maar wat ben ik blij dat mijn wieg ergens anders heeft gestaan. Brengt ons op een ander feit. Als je hier zonder kinderwagen over straat gaat is er iets goed mis met je. Het is echt opvallend hoeveel kinderen hier zijn! Zo veel kinderen, zo weinig bomen. Bijna helemaal geen. Is dat jullie al opgevallen? Het is een indrukwekkende dag geweest.